İhanet şarkıları deyince üç cephe söz konusu biliyorsunuz: Aldatan, aldatılan, aldatmaya vesile olan. Bu üç ayrı cephenin bir ortak noktası oluyor genelde: Acı. Ama çekilen acının şekli, içeriği, başka hangi duygularla iç içe geçtiği konuma göre değişiyor…
Gökhan Kunt’tan ihanet kokan, itiraflı bir şarkı geliyor… Bizim şarkımızda kahramanımız aldatılıyor!
Bir erkeğinde dürüst olması hani hiç alışık olmadığımız bir şey. Yalan, dolandır ya hep hayatları dürüst hiç değillerdir.
Bu şarkıdaki aldatan arkadaşımız pişman olanlardan. Biliyorsunuz, illa öyle olmak zorunda değil; aşık olup aldatan da var, bir anlık bir içgüdüyle aldatan da. Bu ihanet şarkısı, yürek dağlayan kategorisinde değil, ama iç sıkıştırıyor, anksiyeteye sokuyor. Kahramanımızın korkudan pıt pıt atan yüreğini şarkıda duyabiliyoruz.
Çünkü burada söz konusu olan ihanet bir anlık bir dürtüyle gelişen bir olay ve kahramanımız çok pişman.
Kahramanımızın asıl kaygısı affedilecek mi, affedilmeyecek mi ve affedilse bile her şey eskisi gibi olacak mı, olmayacak mı?
İhanet edenlere sempatiyle yaklaşmak zor olsa da, bu sözlerdeki kahramana benim kanım kaynıyor açıkçası, çünkü yalan söylemek aklının ucundan bile geçmiyor ve çok korkuyor. Bence biraz tatlı.
